طغيانك ١

برخي بويي از هيچ تربيتي نبرده اند. در عجب خواهم شد اگر بتوانند يك جمله در مورد "شخصيت"، "احترام"، "ادب" و ... بر زبان آورند. و جالب اين كه نه تنها اين كلمات برايشان همه مفاهيمي گنگ و مبهمند بل كه حتي بي مورد و بي مصرف به شمار مي روند. البته اين مساله ناشي از كوته فكري، تنگ نظري و نگاه مادي و سودجويانه به تمام شئونات زندگي است. شعار اين مردمان "سود جستن و مصرف براي خود به هر قيمت" است. خودبيني و خودخواهي در ميانشان بيداد مي كند. به گونه اي كه افرادي را كه احساس مي كنند در مرتبه بالاتر از خودشان قرار دارند،‌ خوار شمرده و در بستن تهمت هاي گوناگون دريغ نمي كنند! از طرفي با افرادي كه در رتبه پايين تر قرار گرفته اند، به نشانه ي برتري و فخر، در ارتباط و به بيان خودشان در حال "ياري رساندن" و "دستگيري" مي باشند. اينان ناخودآگاه و خودآگاه از درك منظور ساده ترين جملات و اتفاقاتي كه سود خود را در آن ها نمي جويند، عاجزند. از سوي ديگر از دل كوچك حرفي كه در آن اشاره اي از منفعت براي خود يابند، كتاب ها استدلال و منظور و مفهوم برداشت و آن ها را هم چون بزرگ ترين تابلوهاي اعتراف علني افراد، به كار و استناد مي گيرند.
خداوندا تو از همه چيز آگاه و بر همه چيز توانايي. رهايي و وصل حقيقي جز با تو ممكن نيست. ما را در گوشه اي از بيكران عظمت خويش آرامش بخش و در امان بدار...